Veerkrachtig in ons kot – Over afronden en adviezen

We zijn inmiddels half juni. Het schooleinde is in zicht, de meer dan dik verdiende zomervakantie lonkt en tegelijk heb je als leerkracht misschien niet het gevoel dat het schooljaar ‘afgerond’ is. Je had nog zoveel willen meegeven, dat figuurlijke duwtje in de rug geven, ondersteuning bieden bij de studiekeuze, met andere woorden, er tot de eindmeet ‘zijn’ voor je kleuters, leerlingen of studenten.

Jij en je collega’s bereiden je inmiddels voor op de einddeliberaties, die ook helemaal anders – wellicht met meer schroom en vraagtekens – zullen verlopen. Het is helemaal niet eenvoudig om een advies te formuleren op basis van beperkte(re) lessen, evaluaties en (bijkomende) oefenkansen. Mogelijks heb je leerlingen vanop afstand zien groeien, of net andersom, heb je leerlingen zien afhaken. Hoe neem je dit mee in je advies?

Je hebt de afgelopen maanden wellicht harder gewerkt dan ooit, en toch heb je gevoel dat je minder sterk in je schoenen staat. Wat het advies ook is, het is en blijft goede raad. Wat leerlingen en ouders hiermee doen, ligt in hun handen. Je wil – gezien de bijzondere omstandigheden – het voordeel van de twijfel geven, en toch blijf je met de vraag zitten of je bepaalde leerlingen hiermee vooruithelpt. Betekent slagen dat je een eerlijke startkans hebt? Heeft een kind voldoende kansen gehad om vaardigheden te oefenen en zelfvertrouwen op te bouwen? Beschikt een leerling over voldoende kennis, is het fundament stevig genoeg? Toont een student de juiste attitude om een opleiding aan te vatten? Schuiven we bepaalde problemen niet door naar volgend jaar? Maken we het voor sommige leerlingen (en ouders) niet moeilijker door geen beslissing te nemen? Wat is een verantwoorde keuze en hoe kan je deze – samen met je leerlingen en hun ouders – maken?

En hoe bespreek je een advies met ouders?  Online? Ook dit is nieuw.