Deze woorden prijken op een document in onze lerarenkamer. Een visuele voorstelling die de eigen-heid van het SLC in Bilzen toont, lag immers klaar voor de inspecteurs van de doorlichting bij de start van dit schooljaar. Als schoolteam benoemden we eerder wat ons authentiek maakt als eerstegraadsschool. De inspecteurs lazen dus… Wiebelen mag.
Na de intro van mijn vormingen, krijgen deelnemers de vraag om te benoemen welk inzicht al meteen bleef hangen. Zo beluister ik hoe de leerkrachten (die ik pas leer kennen) erbij zitten bij de start van mijn verhaal. En telkens hoor ik… Wiebelen mag.
Het gaat over de metafoor van de wiebelpop. De pinguin met een rond gat, toont immers hoe je in het samen werken op school niet anders kan dan wiebelen.
We geraken met zijn allen geregeld uit balans door het intens samen kwaliteitsvol school maken. Lessen grondig voorbereiden, taken evenwichtig verdelen, meningen bundelen, diversiteit in je ploeg omarmen, verschillen (h)erkennen, verantwoordelijkheden opnemen, duidelijk verbindend communiceren, …
Geen wonder dat we onszelf al eens tegenkomen doorheen een lesdag, zeker als we inzetten op zelfreflectie als onderwijsprofessional.
Het beeld van de tuimelende pinguin werd enkele jaren geleden gemaakt door Stephanie, bevlogen vormgever van mijn eerste boek, Veerkrachtig voor de klas. De vraag naar een fysieke pop bleef maar komen tijdens sessies. Leerkrachten, vakmannen in ateliers en programmeurs met printers wilden al aan de slag gaan voor me. Maar het bleek niet zo eenvoudig. ‘Moet hij echt kunnen wiebelen, Annick?’ ‘Uiteraard, daar gaat het net over!’
In scholen waar ik een tweede of derde keer werd uitgenodigd, zag ik steeds vaker afbeeldingen in lerarenkamers en allerlei andere tuimelpoppen als geheugensteun bij de boodschap dat… Wiebelen mag.
Enkele weken geleden in KATervuren toonde een enthousiaste coördinator de tuimelpoppen die ze aankochten na mijn vorige sessie. Het werden er twee (de verzendkosten ineens uitgespaard).
Ik kon daarna echt niet anders dan zelf ook enkele pinguins aanschaffen. Zo gelijkend, zo duidelijk, zo wiebelend. Dus deze week mochten de tuimelpoppen mee op stap, naar het verre Aalst. De ploeg daar hoorde immers ook al over het wiebelen in een eerdere online vorming. De collega’s van het kleuterteam en de lagere school waren gecharmeerd, pakten de popjes vast, lieten ze tuimelen want… Wiebelen mag.
En wat hoorde ik?
‘Eigenlijk, wel jammer dat ze uit hout gemaakt werden.’
‘Hoezo?’
‘Je zou ze ook nog eens goed moeten kunnen samenknijpen, zoals een squishie!’
‘…’
