Veerkrachtig in ons kot - Leerkrachten tuimelen

Leerkrachten tuimelen in coronatijd

We worden als leerkracht uitgenodigd om het leerproces van onze kleuters, leerlingen, studenten en cursisten van op afstand uit te zetten. Niet evident. We zijn dit niet gewoon.
Er wordt heel wat gevraagd: andere vaardigheden bij het voorbereiden van lessen, nieuwe vormen van samenwerken, uitgebreide kennis van ICT en de principes van afstandsonderwijs, het opvolgen en contact houden via schermen, het maken van duurzame keuzes bij de selectie van leerstof, … Dat dit alles ons afschrikt en we op weerstand stoten, een begrijpelijke reactie.

Als je tegen een tuimelpop duwt, gaat deze spinnen. De pop zoekt daarna evenwicht. Dit gebeurt nu ook in het onderwijs, met alle deelnemers. Leerlingen, ouders, leerkrachten, directieleden en externe begeleiders wachten met spanning af hoe het afstandsonderwijs de komende weken zal verlopen. Als leerkracht krijgen we ‘tikken’ en zoeken we balans. Er wordt appel gedaan op onze veerkracht.

Veerkrachtige mensen en teams werken samen met alles wat zich aandient om hun doel te bereiken: zowel successen, kansen en mogelijkheden als tegenslagen, mislukkingen en problemen. (Baeijaert & Stellamans 2009)

Ik kreeg de voorbije weken heel wat hulpvragen vanuit het onderwijs. Want niet elke leerkracht heeft evenveel veerkracht. De poppen in het onderwijs tuimelen anders. Bepaalde leerkrachten wachten een beetje versuft af en steunen op anderen. Anderen schieten in actie en zoeken praktische oplossingen. Groepen leerkrachten verbinden en halen energie uit het samen denken en doen. Anderen verdiepen zich in raadgevingen van experts en zetten daarna een eigen parcours uit.
Deze verschillende reacties zijn allen oké en komen voort uit de persoonlijke voorkeuren van de individuele leerkrachten. Kijk dus met voldoende mildheid naar je eigen parcours en dat van de andere leden van je schoolteam.

De expertise die we tot nu toe uitbouwden, is sowieso een hulpbron. Maar niet voldoende om snel te schakelen in deze uitdagende lesweken. Onze comfortzone wordt gestretcht en we zetten al zoekend nieuwe stappen. Dat we dingen goed gaan doen, daarvan ben ik overtuigd. Dat we fouten zullen maken, lijkt me ook evident. Dat we samen veel zullen leren en ons zo ontwikkelen als leerkracht, is straf.

Wat denk je?