Woorden uit het veld
‘Wat valt Pasen vroeg dit jaar.’
‘De krokusvakantie is er al.’
Maar ook…
‘Goed dat we een week op adem kunnen komen.’
‘Fijn er even tussenuit te zijn en de zon op te zoeken.’
‘Heerlijk uitslapen en de donkerte in de ochtend overslaan.’
‘Even de focus op mijn familie en vrienden. Tijd om te sporten.’
Veel afwezigen op scholen, velen tellen af.
Gisteren tijdens een etentje met onderwijsvriendinnen bedachten we ons dat we dit elk jaar in deze periode horen. De dagen nog te kort. Te weinig daglicht. Drukte in het onderwijs. Korte lontjes in het samenwerken. Kleine en minder kleine frustraties vanuit vermoeidheid
‘Ik ben er niet helemaal bij, er zijn 7 collega’s afwezig op mijn school en ik maak me zorgen.’
‘Zo meteen een tuchtgesprek en daar kijk ik nu niet naar uit.’
‘Veel klassen in de studie, en ze proberen de boel op stelten te zetten.’
‘Ik besliste afgelopen maand om mijn job in het onderwijs te lossen.’
‘Mijn eerste interim als leerkracht loopt af. Nu weer wachten op een volgende opdracht.’
‘Nieuwe lessenroosters na de vakantie. Een hele puzzel voor de collega’s daarvoor verantwoordelijk.’
…
Grote en minder grote zorgen in het samenwerken op scholen. Jobelementen die in een uitgeruste periode makkelijk behapbaar zijn, wegen nu meer door. Tuimelpoppen wiebelen en dat is helemaal oké. Nu rust.
Tijd dus om mijn onderwijscollega’s een deugddoende krokusvakantie te wensen, of je nu kiest voor een knusse week thuis, een trip naar de zon, uitstappen met de lerarenkaart of feesten met carnaval. Verzorg je oplaadpunten.
PS Ik ga dat ook doen, schrijven thuis als oplaadpunt. Binnenkort meer over het boekproject samen met Karen Vanden Broeck.
PS De foto’s bij de blog maakte ik afgelopen weken in M Leuven en in de Verbeke foundation. Kunst als een oplaadpunt.
