Hoe blijven schoolteams overeind?
(Getuigenis van directeur Sabrine Verzele door Liesbet Moortgat)
Afgelopen week mochten de kleuters opnieuw naar school. Ouders zetten hun kind druppelsgewijs af aan de schoolpoort. Ze worden warm onthaald door directie en enkele beleidsondersteuners. De kleuters stappen vanaf nu helemaal zelfstandig – via een uitgestippeld pad, met een tussenstop in het toilet om de handen te wassen – naar hun klaslokaal. Daar worden ze hartelijk ontvangen door hun juf. Het is opnieuw even wennen, vooral voor de ouders. Tegelijk valt het me op hoe flexibel kleuters zijn. Jonge kinderen passen zich heel snel aan, ze kunnen méér aan dan we denken.
Hetzelfde geldt voor mijn leerkrachten. De veerkracht binnen mijn schoolteam is de afgelopen maanden heel zichtbaar geworden. Het is me opgevallen dat in bijzondere omstandigheden zoals deze, onderwijservaring minder relevant is, veerkracht des te meer. Automatismen werden doorbroken, routines heruitgevonden. Niet evident. Ik heb heel wat individuele verschillen opgemerkt, niet elke leerkracht kan even vlot schakelen. Gelukkig is er voldoende veerkracht binnen het team aanwezig. Collega’s helpen en steunen elkaar. Ze werken fijn samen en doen beroep op elkaars talent. Zo namen enkele jongere collega’s bij het begin van de lockdown het initiatief om een digitale leeromgeving via weebly te maken. Ze namen oudere collega’s mee in dit onlineverhaal en ze leerden hen werken met social media. Het heeft me geleerd om talent nog meer en gerichter in te zetten binnen de schoolwerking. Dit inzicht neem ik alvast mee.
Het is en blijft onze missie om samen te zorgen voor de kinderen én elkaar. Ik ben dan ook echt trots om te zien hoe mijn team erin slaagt om niet te verstarren. Integendeel, ik zie ze nog méér en breder te werk gaan. Ondanks de beperkingen, blijven ze zoeken naar mogelijkheden en kansen om leerlingen en ouders zo goed mogelijk te begeleiden. Preteaching leerde hen om (nog meer) maatwerk te leveren. Ze slagen erin de essentie te benoemen en prioriteiten te bepalen. Leerkrachten nemen hun (nieuwe) rol als coach en opvoedingsondersteuner op zich, zonder morren. Ze focussen op wat leerlingen, ouders en zij zelf als leerkracht nodig hebben om leren en werken nuttig en haalbaar te maken. Ze durven elkaar als hulpbron inschakelen. Hartverwarmend.
Zelf zet ik in op communicatie met ouders. Na elke veiligheidsraad kruip ik in de pen en laat ik ouders meevolgen in het proces dat we als school (nog steeds) doorlopen. Het doet dan ook deugd wanneer ouders je inspanningen waarderen. Het bevestigt nog eens het belang dat we als school hechten aan openheid en transparantie.
Werken in kleine groepen levert overduidelijk meer leerwinst op. Kunnen we ons anders organiseren, zodat we deze didactiek kunnen blijven hanteren?
Online vergaderen werkt en blijkt ook efficiënter. Ik overweeg om dienstmededelingen niet meer via smartschool te doen, maar online. Zo kan je gericht een en ander meedelen, en tegelijk feedback ontvangen.
Verder wil ik met mijn team nadenken over ons huiswerkbeleid. Tijdens de noodopvang werd duidelijk dat sommige kinderen er niet in slagen om zelfstandig te werken. We zijn ons meer bewust dat het niet evident is dat ouders hun kinderen actief (kunnen) begeleiden. Willen we kinderen gelijke onderwijskansen geven, dan moeten we misschien toch onze verwachtingen (naar de kinderen én de ouders) bijsturen.
En jij?
Hoe ben jij erin geslaagd om vol te houden?
Wat zorgt ervoor dat jij fier bent op je school?
Wat zegt dit over wie jij wil zijn?
Wat heb jij gedaan waarover je tevreden bent?
Waarin heb jij jezelf overtroffen?
Wat heb je geleerd, over jezelf, je samenwerkingen en je werkstijl?
Wat is je volgende (kleine) stap?
Welke mogelijkheden wil je verder verkennen?
#aandeslagmetjeklas
#veerkrachtigvoordeklas
www.liesbetmoortgat.be
info@liesbetmoortgat.be