Verantwoordelijkheden wegen na weken
Net als veel collega-leerkrachten werkte ik de voorbije voorbije 9 weken (ja echt al 9 weken) buiten mijn comfortzone. We leerden, stuurden bij, zochten naar oplossingen, zuchtten, gaven op, startten opnieuw, vloekten, genoten, verwonderden, voelden frustraties, telden af, bleven benieuwd, waren bezorgd,… Het onderwijs staat al even op zijn kop. Meningen van ‘experts’ van buitenaf zijn al eens bemoedigend, maar niet altijd. Vreemde lesweken zijn het.
De preteaching-uitdagingen vragen veel van ons. Verandering doet wat met een werknemer en op korte termijn zo vaak schakelen is lastig. En dan komt het verantwoordelijkheidsgevoel naar boven. Want ook tijdens de ‘normale’ gang van zaken ervaren leerkrachten bijzonder veel autonomie. Het kader van de leerplannen en de schooleigen visies is er uiteraard. Maar concrete stappen zet je in het onderwijs met erg veel regelruimte. (Ken je Mijn Werkbalans al? In deze tool kleurt het jobelement beslissingsruimte donkergroen bij het merendeel van de leerkrachten.)
Bij deze welkome autonomie hoort uiteraard ook een groot deel verantwoordelijkheid. Onze verantwoordelijkheden veranderden sterk en ik hoorde de voorbije dagen heel wat collega’s vertellen dat het allemaal begint te wegen. Het overgrote deel van de leerkrachten mist bovendien het perspectief om terug les te mogen geven op school en ziet deze periode nog lang duren. Anderen maken (of maakten) zich op voor de aarzelende terugkeer naar de klas. De zorgen om de veiligheid en het welbevinden daar, houdt deze groep wakker.
We zullen nog een hele tijd flexibel moeten omgaan met de vele veranderingen en dat vraagt na een intense periode nu echt wat zelfzorg. Het constant (willen) beschikbaar zijn voor leerlingen, ouders en collega’s maakt dat de grenzen tussen persoonlijke tijd en het werken voor school vervagen. Het meteen (willen) oplossen van problemen van leerlingen, maakt dat er op elk tijdstip van de dag alert gereageerd wordt. Het (willen) evenaren van de leerwinst van eerdere schooljaren, doet de druk achter laptops van leerkrachten en leerlingen verhogen. Het (willen) vasthouden aan elk deel van de leerstof, maakt dat het aanbieden en verwerken ervan niet duurzaam kan. Het (willen) overleggen en overtuigen, maakt dat beslissingen aanslepen. …
Ik vermoed echt dat het na 9 weken tijd is om even stil te vallen en actief keuzes te maken voor zelfzorg. Bekijk daarom hoe de voorbije weken verliepen.
Waar ben jij fier op?
Wat stuur je best bij?
Maak vanuit die reflectie een bewuste keuze voor enkele kleine authentieke acties.
En ik?
Ik kies er voor om vanaf volgende week
- enkel op Smartschool te vertoeven tijdens de lesuren en enkele uren in het weekend
- versprekingen in mijn wiskundefilmpjes gewoon te laten zitten en (flauwe) mopjes toe te voegen
- leerlingen op te volgen als goede coach, maar hen sneller aan te spreken op hun eigen verantwoordelijkheden
- plezier te blijven hebben in het lesgeven en de warme contacten met leerlingen en collega’s nog meer te koesteren
- in de loopbaancoaching van leerkrachten extra in te zetten op het waarderen van de straffe stappen die mijn klanten ondernamen in coronatijd.
Waar kies jij voor?
Ik wens jullie veel veerkracht in je kot.
En durf je verantwoordelijkheid te nemen om ook in te zetten op zelfzorg.
Liefs
Annick
www.talentontwikkelleraar.be
annick.jehaes@talentontwikkelleraar.be
